Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Μαμά,Μητέρα,Μανούλα...Σ αγαπώ!

Μερικές φορές αναρωτιέμαι πόσο δυνατή μπορεί να είναι η σχέση μάνας-κόρης;; Πόσα "σ' αγαπώ", πόσα "σ' ευχαριστώ" είναι αρκετά για να την περιγράψουν; Γιατί μπορεί τα κοριτσάκια να έχουμε αδυναμία στους μπαμπάδες μας, όμως η "εικόνα"  και η προσωπικότητα της μητέρας μας είναι αυτά που στο μέλλον καθορίζουν και εμάς τις ίδιες (δεν τα λέω μόνο εγώ αλλά τόσες και τόσες έρευνες). Και ενώ μεγαλώνοντας με εκνευρίζουν όλο και περισσότερα στην συμπεριφορά της μαμάς μου, τόσο πιο πολύ "πιάνω" τον εαυτό μου,άθελα μου, να της μοιάζω και να κάνω τα ίδια... και τότε αναρωτιέμαι "έτσι θα γίνει και με την Κατερίνα;".
Μεγαλώνοντας για πολλά χρόνια σαν μοναχοπαίδι (έχω σχεδόν 9 χρόνια διαφορά με τον αδερφό μου) είχα μία εξάρτηση με την μαμά μου (για να λέμε την αλήθεια, ακόμα την έχω!!). Αυτή ήταν η "φίλη" που ήθελα για να παίξω, αυτή ήταν "το φαρμακάκι" μου όταν ήμουν άρρωστη (ακόμα δεν έχω καταλάβει πως δεν κόλλαγε ποτέ από εμένα τις ιώσεις μου!!), αυτή ήταν ο "συμβουλάτορας" μου αργότερα στην εφηβεία και ακόμα και τώρα η γνώμη της μετράει πιο πολύ από κάθε τι... Η σχέση μας;; Μοναδική! Καταλαβαίνετε λοιπόν την χαρά μου όταν έμαθα πως θα κάνω κόρη!Πετούσα στον 7ο ουρανό. 'Ηθελα να χτίσω μία σχέση μαζί της μοναδική, σαν και αυτή που έχω με την μαμά μου... 

Το δέσιμο μας; Υπήρξε μαγικό από το πρώτο λεπτό που την ακούμπησα στην αγκαλιά μου..Μα πείτε μου ειλικρινά δεν λιώνατε όλες οι μανούλες όταν έκλαιγαν ασταμάτητα και μόλις τα παίρνατε αγκαλιά σταματούσαν μονομιάς;; Όταν τα θηλάζατε και  σας κρατούσαν το χέρι σφιχτά σαν να σας έλεγαν: " Μανούλα σε χρειάζομαι, μείνε εδώ"... 
Αχ αυτές οι μάνες, αεικίνητες...πάντα εκεί για τα καλά και τα κακά, για τα εύκολα και τα δύσκολα...Ακούραστες να στέκονται σαν βράχοι δίπλα μας. Η ανταμοιβή τους;Ένα γέλιο, ένα φιλί, μια αγκαλιά και ένα σ'αγαπώ! Αχ αυτό το σ'αγαπώ....Πόσο με γεμίζει, πόσο με λιώνει!! Τις τελευταίες μέρες η Κατερίνα μου το λέει συχνά. Είναι το πρώτο πράγμα που θα πει όταν ξυπνήσει και το τελευταίο πριν κοιμηθεί...Και εγώ η μαμά κουκουβάγια, τι να σας λέω, λιώνωωωωω και κλαίω από χαρά... Η αλήθεια είναι ότι περνάμε όλη την μέρα (εκτός από το πρωί που εγώ δουλεύω και αυτή είναι στο σχολείο) και πολλές φορές και όλη την νύχτα μαζί!Λόγω δουλειάς, τον μπαμπά μας τον βλέπουμε το Σ/Κ (αν και τότε δεν δουλεύει!) και αναγκαστικά έχουμε δεθεί ακόμα πιο πολύ. Καμιά φορά, δεν σας κρύβω, στεναχωριέμαι που πάει ο καημένος ο πατέρας της να κάνει κάτι για να με βοηθήσει π.χ. να της αλλάξει ρούχα ή πάνα και τον διώχνει λέγοντας του : " Σέλω την μανούλα την καλή!" 
Προχτές για πρώτη φορά (ήταν λίγο συναχωμένη) και όπως είχαμε αγκαλιαστεί στον καναπέ γυρνάει και μου λέει: " Είσαι η καλύτελη μαμά. Σ' αγαπώ!" και μου φιλάει το χέρι....όχι πείτε μου, είναι να μην πέσω στα πατώματα;;;;; 
Αχχχχ μάνα, μανούλα, μαμά...πόσο σε καταλαβαίνω τώρα πια;

8 σχόλια:

  1. Να πέσεις και να παραπέσεις! Τέτοια φιλιά είναι μοναδικά! Και πού να δεις όταν μεγαλώσει, διαφορετικές στιγμές, αλλά εξίσου μοναδικές...

    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μοναδικα όπως το λες Ελένη μου!!ανυπομονω να μεγαλώσει να κάνουμε και γυναικεία πράγματα μαζί!!!!φιλια πολλά

      Διαγραφή
  2. Τι όμορφο συναίσθημα! Αχ αυτές οι αγκαλιές και τα φιλιά από τα παιδιά σου, δεν συγκρίνονται, αν πεις τα σ'αγαπώ, τι μεγάλο και βαθύ νόημα που έχουν! Να την χαίρεσαι Έλενα την μικρούλα σου...σου εύχομαι να ζείτε πολλές τέτοιες παρόμοιες στιγμές, συνέχεια! φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά!!! Εύχομαι όλες οι μανούλες να ζούμε τέτοιες στιγμές καθημερινά!!Φιλια πολλά!

      Διαγραφή
  3. Πόσο σε καταλαβαίνω.. τα ίδια νοιώθω και εγώ... Απίθανα συναισθήματα που δεν τα αλλάζω με τίποτα.. Φιλιά χαζομαμά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω ότι όλες οι μανούλες τα ίδια νιώθουμε!! Αμοιβαία κατανόηση... Φιλιά πολλά!!!!

      Διαγραφή