Θεϊκές Ατάκες...Δια στόματος Κατάνας!

Καιρό είχα να μοιραστώ μαζί σας μία νέα ανάρτηση...
Η αλήθεια όμως είναι ότι λίγο η κατάσταση που επικρατεί τις τελευταίες μέρες, λίγο οι υποχρεωτικές - άνευ αποδοχών- απαράδεκτες άδειες, λίγο η ακύρωση των διακοπών μας και το γενικότερο άγχος με αποδιοργάνωσαν εντελώς...Δεν είχα - έχω - όρεξη σχεδόν για τίποτα.....
Ευτυχώς που υπάρχει και η μικρή μου γοργονίτσα να με "ξυπνάει' από αυτόν τον καθημερινό λήθαργο...
Μα τι υπέροχο που είναι να είσαι παιδί;;; Ξέγνοιαστο και ευτυχισμένο με μικρά μικρά- σχεδόν χαζά για μας τους μεγάλους- πράγματα! 
Τις τελευταίες μέρες δε, μου έχει χαρίσει τα απίστευτα " μαργαριτάρια"!!!
Κάποια προλαβαίνω να τα σημειώσω, κάποια όχι και κάποια τα μοιράζομαι εδώ μαζί σας!




Ατάκα # 1

Ετοιμαζόμαστε να πάμε στην μητέρα μου για φαγητό και πρέπει να της επιστρέψω κάποια τάπερ & ταψιά (ξέρετε για να κάνουμε πάλι refill... !!!) της και η μικρή επιμένει να με βοηθήσει:

-"Μαμά έγω σα πάλω το ταψί"
-"Αγάπη μου δεν μπορείς να το κουβαλήσεις..."
-" Όχι μπολώ. Είμαι μεγάλη πια.."
Κατεβαίνοντας τις σκάλες την ακούω να φωνάζει:
"Aαααα μαμάαααα...Πάλε γλήγολα το ταψί. Είναι βαριό και ζεν μπολώ!"

Ατάκα # 2

Κάθε βράδυ που ξαπλώνουμε αγκαλιά την χαϊδεύω στα μαλλιά και της λέω διάφορα...π.χ. είσαι το αστέρι μου, είσαι η ζωή μου κτλ.
Προχτές λοιπόν άρχισε να με χαϊδεύει εκείνη και να μου λέει:

"Είσαι το ανέμι μου (μάλλον αστέρι εννοούσε!).Είσαι το φωχ (=φως) μου. Είσαι η μύτη μου...τα μάτια μου, το εγγονάκι μου (άσχετοοοοο!!!!). Σ αγαπώ από εδώ μέχλι τον.... διάδρομο!!!" (Πώς λέμε από εδώ μέχρι το διάστημα;;;ένα τσιγάρο δρόμος ένα πράγμα!!!)

Ατάκα # 3

Μέρες τώρα κάθε απόγευμα χτυπάει για ώρα ο συναγερμός ενός αυτοκινήτου από την απέναντι πολυκατοικία. Προχτές ήμουν φανερά εκνευρισμένη και γυρνάει η μικρή και μου λέει:

-" Αχ μωλέ...πάλι τσεχάσαμε να του πούμε του κυλίου (=κυρίου) να τον κλείσει!"
-" Μα βρε Κατερίνα δεν πήγες να του το πεις".
-"Τι λες μωλέ;; Πώς σα πάω στο τσένο πίτι (=ξένο σπίτι);;;"

Σωωστάαααα...Τι σκεφτόσουν και εσύ βρε μάνα;Έτσι ακάλεστο θα πάει το παιδί; Με άδεια χέρια;Τσ τσ τσ....

Ατάκα # 4

Στο σπίτι μας δεν υπάρχει ασανσέρ και για να ανέβουμε στον 2ο που μένουμε υπάρχουν 58 σκαλιά....Η Κατερίνα πάντα γκρινιάζει και παραπονιέται ότι πονάει η μέση της!Στο τέλος, μπαίνοντας στο σπίτι μου ζητάει και μασάζ για την μέση της (μεγάλο νούμερο σου λέωωωω!!). Προ ημερών όμως εκεί που ανεβαίναμε μου λέει με νευριασμένο ύφος:

"Μαμά να μαζέψουμε τις σκάλες, να πάλουμε από τον Βασιλόπουλο ένα ψυγείο (άσχετοοοοο- πουλάει και τέτοια;;;) και ένα ασασέρ, να το βάλουμε εζώ και όταν δεν σα είμαστε κουλασμένες τις βγάζουμε πάλι τις σκάλες".

Βρε λες;Πώς δεν το σκέφτηκα τόσο καιρόοο;Πάω σφαίρα στον ΑΒ!!!!