Οι μέρες περνάνε, η ζέστη αυξάνεται και ο αέρας όπου να ' ναι θα μας πάρει και θα μας σηκώσει...(ειδικά εμάς στους πρόποδες της Πεντέλης μας έχει τσακίσει!!).
Οι διακοπές στα νησιά μας (Κρήτη εγώ, Νάξος ο hubby) φαντάζουν πλέον όνειρο μακρινό και έτσι μετράμε τις μέρες με την Κατανίτσα μου (μία βδομάδα έμεινε!!!) για να κλείσει το σχολείο, να πάρουμε άδεια και να ανηφορίσουμε για την Ήπειρο ( το άλλο μας χωριό).
Εν τω μεταξύ, τα νεύρα μας είναι τσατάλια (λόγω της γενικότερης κατάστασης) και πρέπει να το ξεπερνάμε και να βρίσκουμε συνεχώς τρόπους να κεντρίζουμε το ενδιαφέρον της μικρής μας.
Η οποία μικρή:
Οι διακοπές στα νησιά μας (Κρήτη εγώ, Νάξος ο hubby) φαντάζουν πλέον όνειρο μακρινό και έτσι μετράμε τις μέρες με την Κατανίτσα μου (μία βδομάδα έμεινε!!!) για να κλείσει το σχολείο, να πάρουμε άδεια και να ανηφορίσουμε για την Ήπειρο ( το άλλο μας χωριό).
Εν τω μεταξύ, τα νεύρα μας είναι τσατάλια (λόγω της γενικότερης κατάστασης) και πρέπει να το ξεπερνάμε και να βρίσκουμε συνεχώς τρόπους να κεντρίζουμε το ενδιαφέρον της μικρής μας.
Η οποία μικρή:
- Bαριέται να παίζει μόνη της. Θέλει πάντα την μαμά μαζί.
- Βαριέται να παίζει με τα συνηθισμένα παιχνίδια για την ηλικία της (πλην των παζλ).
- Βαριέται τα παιχνίδια της -ΓΕΝΙΚΩΣ.
Βλέπετε τελευταία ούτε ο καιρός δεν είναι σύμμαχός μας (μία ζέστη, μία αέρας) και έτσι περιορίσαμε και τις βόλτες μας στο πάρκο.
Και επειδή το πρόβλημα είναι μεγάλοοοο όπως καταλαβαίνετε και οι καιροί δεν μας επιτρέπουν να αγοράζουμε κάθε μέρα και άλλο παιχνίδι, είχα αποφασίσει εδώ και καιρό ότι θα αγοράζουμε σπάνια παιχνίδια και θα προσπαθώ να βρίσκω τρόπους να την απασχολώ με ό,τι υπάρχει στο σπίτι. Όπως π.χ. το παιχνίδι με το πολύχρωμο ρύζι.Περισσότερα εδώ.
