Μία μέρα στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο....

Γεια σας μανούλες...όπως σας έχω ξαναπεί, τώρα που έφτιαξε ο καιρός, δεν μας κρατάει τίποτα μέσα στο σπίτι!
Έτσι την προηγούμενη Κυριακή, πήραμε τον φίλο μας τον Κωνσταντίνο (έχουν μία εβδομάδα ακριβώς διαφορά και είναι φίλοι από την "κοιλιά"!) και επισκεφτήκαμε το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο. 
Δεν σας κρύβω ότι από τότε που γέννησα ανυπομονούσα να μεγαλώσει η κόρη μου και να μπορέσουμε να το επισκεφτούμε παρέα...Η αγάπη μας άλλωστε για τα ζώα είναι μεγάλη....και οικογενειακή υπόθεση...!!!
Από την χαρά μου και τον "ξεμυαλισμό" μου δε ξέχασα να βάλω στην μικρή αντηλιακό και να πάρω μαζί μου καπέλο (η ζέστη ήταν αφόρητη γι αυτό - προσοχή - αν θέλετε να το επισκεφτείτε και εσείς μην παραλείψετε να τα πάρετε μαζί σας!). Αγοράσαμε από εκεί βέβαια αλλά ακόμα τα κλαίω τα 25 ευρουλάκια... Το κορυφαίο είναι ότι εκτός από τα παραπάνω ξέχασα και την φωτογραφική μηχανή...Ευτυχώς κάτι κατάφερα να βγάλω με το iphone, αλλά και το tablet που είχα μαζί είχε 20% μπαταρία...η οποία μας πρόδωσε λίγο μετά την άφιξή μας στο πάρκο...(ευτυχώς πρόλαβα να βγάλω τα δελφίνια!). Anyway....
Περάσαμε 3 1/2 υπέροχες ώρες...τα παιδάκια μας το ευχαριστήθηκαν και παραδόξως ενώ περπατούσαν τόσες ώρες δεν παραπονέθηκαν καθόλου!
H Kατανίτσα δε ενθουσιάστηκε τόσο πολύ με τα δελφίνια που ζητωκραύγαζε "μπάβο, μπάβο!!" όρθια όση ώρα παρακολουθούσε το θέαμα. Και φυσικά ήθελε να κατέβει στην πισίνα για να κάνει και αυτή βουτιές!

Θεϊκές Ατάκες... Δια στόματος Κατάνας!

Είθισται οι περισσότερες μαμάδες να καταγράφουν τις πρώτες λεξούλες, τις πρώτες φράσεις και γενικά τις κουβεντούλες των παιδιών τους. 

Μεγαλώνοντας δε τα βλαστάρια μας, όπως θα έχετε παρατηρήσει, συχνά μας "κουφαίνουν" με τις ατάκες τους... Το πόσο γελάω με την κόρη μου δεν λέγεται....Γιατί εκτός από ετοιμόλογη, οι ατάκες της συνοδεύονται και από απίστευτες γκριμάτσες, τις οποίες δυστυχώς δεν έχω τρόπο να σας τις μεταφέρω....Και επειδή το γέλιο είναι μεταδοτικό, αποφάσισα πού και πού να μοιράζομαι κάποιες θεϊκές της ατάκες μαζί σας για να γελάμε παρεούλα...

Ατάκα No1

Στο φανάρι σταματημένοι, η Κατερίνα διαμαρτύρεται γιατί την ενοχλεί το καρεκλάκι, βγάζει τα χέρια της από τις ζώνες και θέλει να σηκωθεί. Εκεί κυκλοφορεί και ένας κύριος (μαυριδερός) που πουλάει χαρτομάντιλα. Γυρνάει η μαμά μου λοιπόν και της λέει:

"Κοίτα Κατερίνα, ο γύφτος, αν δεν κάτσεις ήσυχη θα έρθει να σε πάρει" (δεν συμφωνώ μ΄αυτήν την τακτική βέβαια αλλά καμιά φορά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα!). Στο λεπτό η μικρή απαντάει: "Tι λες καλέ; Eίσαι χαζή;Δεν βέπεις;;Δεν είναι ο γύτος αυτός. Είναι ο χατομάντηλος!" 

Ατάκα No2

Πάω να την πάρω από την μαμά μου, μέσα στο καταχείμωνο, και μπαίνοντας σπίτι την βλέπω να κυκλοφορεί με σορτσάκι και κοντομάνικο.

Εγώ, εμφανώς νευριασμένη την ρωτάω τι είναι αυτά που φοράει. Η απάντησή της;;

"Δεν βέπεις βλε μαμά! Είναι καλορινά!" (=καλοκαιρινά).

Ατάκα No3

Στο δρόμο για το σπίτι την ρωτάω τι να μαγειρέψω για να φάμε αύριο και αποφασίζουμε να φτιάξω αρακά. Γυρνάει λοιπόν και μου λέει: "Μπάβο ρε μαμά και μ' αρέσουν πολύ τα λαλαχινά" (=λαχανικά). 

Μια μέρα στην παιδική χαρά!

Πραγματικά αυτό το ΠΣΚ το Κατερινάκι μου ξεσάλωσε!Ήταν να μην φτιάξει ο καιρός...τώρα ποιος την κρατάει μέσα στο σπίτι! Η αλήθεια είναι ότι ο φετινός χειμώνας μας τσάκισε...μία το κρύο, μία το χιόνι πού να ξεμυτίσουμε;;Oι μόνες μας βόλτες ήταν μες το αμάξι, σε κανένα παιδότοπο ή σε γνωστό εμπορικό κέντρο. Κάναμε υπομονή να φτιάξει ο καιρός και τώρα μάνα και κόρη θα πάρουμε το αίμα μας πίσω!!! Δεν θα κάτσουμε μέσα λεπτό....
Αγαπώ την άνοιξη, τα λουλούδια, τα χρώματα, τις μυρωδιές...όλα όλα τα αγαπώ....Και πιο πολύ τον ήλιο (με την απαραίτητη προστασία βέβαια-αντηλιακό,καπέλο και γυαλιά). 
Την Παρασκευή λοιπόν μετά την δουλειά και αφού παρέλαβα το "πακέτο" μου (aka Κατερίνα) από την μαμά μου, στο δρόμο της επιστροφής είπα να κάνω μία μικρή παράκαμψη..Έλα όμως που το εξυπνοπούλι μου το κατάλαβε αμέσως και άρχισε να φωνάζει:" Πάαααμε παι χαρά, παι χαρά (= παιδική χαρά). Μπάβο μαμά καλή! Σ'αβαπώ! (Ιούδας παιδί μου, ιούδας...αν πηγαίναμε πουθενά αλλού θα ήμουν κακιά μαμά!). Έτσι λοιπόν μετά από λίγη ώρα καταλήξαμε στην _μακράν κατ' εμέ_ ομορφότερη παιδική χαρά των Βορείων προαστίων....

Πάρτε μία γεύση:

Στο βάθος έχει τσουλήθρες-κούνιες για πιο μεγάλα παιδιά

Πράσινο παντού....Δέντρα που μοσχοβολούν, μπαλόνια, γκαζόν για πικ-νικ... και κανένα ίχνος από σκουπίδι...πουθενά, πραγματικά...

Μια ομορφιά...

Χρώματα αγαπημένα....

Αχχχ.... αυτός ο κύριος είναι η καταστροφή μας κάθε φορά :) 

Πάει και αυτό το Πάσχα...

Πότε ήρθε το Πάσχα φέτος, πότε πέρασε ούτε που το κατάλαβα...Βλέπεις μείναμε τελικά στην Αθήνα και έτσι βρήκα ευκαιρία με τις αργίες να κάνω κάποιες δουλίτσες στο σπίτι... Πραγματικά αυτές οι δουλειές έχουν τον ατελείωτο....άντε να πλύνεις μπαλκόνια που ήταν καλυμμένα από την γύρη, άντε να ψιλο-μαζέψεις μπότες και πουλόβερ, άντε κάτι χαλάκια, άντε να βάψεις αυγουλάκια, να κάνεις τσουρεκάκια...φτάνει η Τρίτη...και με βρίσκει κατάκοπη να πηγαίνω στην δουλειά!!!!

Για πάμε για ένα sneak peek:
Τα αυγά μας τα βάψαμε με την βοήθεια του μπαμπά μας με 3 τρόπους. Μερικά με φλούδες από κρεμμύδια, άλλα με βερνίκι νυχιών και άλλα με περισσεύματα από κηρομπογιές (που σε κάποια αυγά δεν έλιωσαν επειδή κρύωσαν αρκετά...αλλά δεν μας πείραξε καθόλου!!).

Δεν ήταν και πολύ άσχημα εεεε;;

Φτιάξαμε Κρητικά καλτσούνια, τα οποία ίσα που πρόλαβα να βγάλω φωτογραφία (όχι όλα φυσικά!!) γιατί μια που έβγαιναν από τον φούρνο και μια που εξαφανίζονταν!

Σε σένα που πονάς...

Ξέρω φίλη μου είναι δύσκολο αυτό που περνάς....Νιώθεις πως αυτή η εβδομάδα είναι η δική σου εβδομάδα των παθών αλλά μην μασάς....έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σ'αγαπούν πραγματικά, που αξίζουν να είναι δίπλα σου....

Εγώ σου αφιερώνω αυτό:

Είναι αυτός ο κόμπος στον λαιμό που όσο και αν τον πνίξεις κάποια στιγμή αναπόφευκτα γίνεται δάκρυ και κυλά...Είναι όλα αυτά που έχεις πνίξει μέσα σου, σου μαυρίζουν την ψυχή & έτσι απλά ξεχνάς να ζεις...Είναι όλα τα σ'αγαπώ που θες να του πεις αλλά εκείνος όσο δυνατά και αν φωνάζεις, δεν σ' ακούει πια... Είναι όλα αυτά που σας έδεσαν και τώρα σε πνίγουν σαν θηλιά...Είναι που μία μέρα ξυπνάς και νιώθεις "ξένη" στο ίδιο σου το σπίτι και το μόνο που θες είναι να φύγεις μακριά...όμως δεν μπορείς...τα πόδια σου είναι παράλυτα...γιατί υπάρχει ένα παιδί....
Όμως άκουσέ με, κοίταξέ με, ήρθε η ώρα...η ώρα του "φευγιού"....Δεν είσαι μόνη...έχεις όλους εμάς...Ξύπνα, αγάπησε εσένα,ζήσε και τρέξε να σωθείς........

Και να θυμάσαι: Ο άντρας που δεν σέβεται την μάνα του παιδιού του, δεν την τιμά και δεν την αγαπά - έστω και μόνο για το δώρο ζωής που του έχει κάνει- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΡΑΣ!
Και σίγουρα ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ....


(αφιερωμένο σε μία ψυχή που περνάει το δικό της Γολγοθά....)


Stay tuned,

Έλενα 

Happy birthday to me.... (#part 2)

Όπως σας είχα γράψει στην τελευταία μου ανάρτηση, τα γενέθλιά μου τα γιορτάζω πάντα....
Έτσι και φέτος έσβησα (η κόρη μου δηλαδή!) το κεράκι μου με τους γονείς μου ανήμερα των γενεθλίων μου και το Σάββατο έκανα το πάρτι για την πάρτη μου!!!
Η πρόσκληση ήταν για λίγους και καλούς φίλους που είναι πάντα δίπλα μου και το dress code black n' sexy... Είχα δει μία τούρτα σε αποχρώσεις μαύρο-κόκκινο και κάπως έτσι μου ήρθε η έμπνευση....(υπολόγισα βέβαια χωρίς τον ξενοδόχο διότι τελικά δεν υπήρχε φόρμα για το σχέδιο της τούρτας και κατέληξα- ο άντρας μου δηλαδή- σε άλλη...).

Σάββατο 04/04/15 - 6.30 π.μ. - Ξύπνησα από τα χαράματα να πάω λαϊκή, να πάω κομμωτήριο, να φτιάξω τα νύχια μου, να τελειώσω το μαγείρεμα και το συμμάζεμα σπίτι, να σιδερώσω, να πάω να πάρω την τούρτα και τα μπαλόνια....να κάνω μπάνιο, να βαφτώ και να περιμένω τους καλεσμένους....Ευτυχώς τα πρόλαβα όλα και από το μεσημέρι και μετά κατάφερα να πείσω την κόρη μου να μείνει στην γιαγιά της για να μην αρχίσω τα χάπια!!!
Το κορυφαίο της ημέρας όμως δεν σας το είπα...Για να μην γκρινιάζει το καμάρι μου-είπαμε έχουμε μαμοεξάρτηση-είπα να την πάρω μαζί μου στο κομμωτήριο.Η καλύτερή της!Όσο έφτιαχνε η μανούλα νύχια, εκείνη διάβαζε περιοδικά, της έφτιαχναν τα μαλλιά, ζωγράφιζε και γενικώς περνούσε καλά...ώσπου είδε τον μπαμπά της να καταφτάνει και κατάλαβε ότι τελείωσε τις δουλειές του και ήρθε να την πάρει για να χαλαρώσει λίγο η μάνα! Πριν ανοίξει την πόρτα λοιπόν ο μπαμπάς μας και ενώ μέσα στο κομμωτήριο είμαστε 10 γυναίκες-εκ των οποίων οι 4 ηλικίας 80+ - "πετάει" το Κατανάκι την θεϊκή ατάκα: " 'Οχι ρε π@@στη μου, τι σέλει αυτός εζώ;" και όπως καταλαβαίνετε επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή...μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι είπε και να ξεσπάσουμε όλες στα γέλια....(εγώ βέβαια είχα ήδη χωθεί μέσα στην καρέκλα μου...τι θα σκέφτονταν οι γιαγιάδες ήθελα να ήξερα...θα μας πέρασαν για "φορτηγατζήδες" -no offense -). Αφού πέρασα και αυτό το σοκ, συνέχισα ακάθεκτη τις δουλειές μου...
Σάββατο 16.00 μ.μ. - Σφουγγαρίζω για 50η φορά το μπαλκόνι από την γύρη, τελειώνω το μαγείρεμα και τρέχω ολοταχώς να παραλάβω μπαλόνια και τούρτα...

Το μενού μας για απόψε θα είναι το εξής: 

• Πράσινη σαλάτα με προσούτο, κρουτόν και sauce με μέλι
• Πατατοσαλάτα
• Χοιρινό με πορτοκάλι και δαμάσκηνα
• Ρύζι
• Σουφλέ ζυμαρικών
• Τάρτα σπανάκι
• Χοιρινά σουβλάκια

Happy birthday to me... (#part 1)

Σήμερα είναι τα γενέθλια μου....ούτε που κατάλαβα πώς πέρασε ένας χρόνος τόσο γρήγορα...όσο ήμουν πιο μικρή ο χρόνος μου φαινόταν να κυλά αργά, βαρετά και βασανιστικά...Μεγαλώνοντας όλο το σκηνικό άλλαξε....τώρα θα ήθελα να κυλά πιο αργά και γιατί όχι...μερικές φορές να παγώνει κιόλας... Nα σήμερα το πρωί ας πούμε που με ξύπνησε η κόρη μου με φιλιά και αγκαλιές και μου τραγουδούσε το happy birthday ήθελα να τον "παγώσω"...να μην τελειώσει αυτή η υπέροχη στιγμή...(αν και θα την κουβαλάω πάντα στο μυαλό και την καρδιά μου)...
Είμαι από τους ανθρώπους που γιορτάζουν ΠΑΝΤΑ τα γενέθλιά τους...από μικρή θυμάμαι η μαμά μου έπαιρνε 3 μέρες άδεια από την δουλειά για να μου ετοιμάσει υπέροχα πάρτι...πάρτι που συζητούσαν όλοι μήνες μετά...βέβαια κάθε χρόνο την τρέλαινα με την ανυπομονησία μου και συνήθως κατέληγα να είμαι τιμωρία...άλλα αυτό είναι άλλο κομμάτι!!!!!
Έτσι μεγαλώνοντας κάθε χρόνο σβήνω ανήμερα των γενεθλίων μου μία τούρτα-για το καλό- με γονείς-παππούδες-σύζυγο και παιδί (πλέον) και μετά κάνω ένα πάρτι ολόδικό μου...για την πάρτη μου, που λέμε....!!!!Το Σάββατο λοιπόν θα γίνει χαμός....με λίγους και αγαπημένους φίλους!!!! Φέτος το dress code αποφάσισα να είναι black n' sexy... ο στολισμός θα είναι μαυρο-κόκκινος....και στην επόμενη μου ανάρτηση θα δείτε τα αποτελέσματα....
Και ενώ άλλοι κάνουν τον απολογισμό τους στο τέλος κάθε χρονιάς, εγώ προτιμώ να τον κάνω ανήμερα των γενεθλίων μου....και φέτος ήταν πολύ δύσκολος....η ψυχή μου ένιωθα ότι είχε μαυρίσει από "πολλά" και έτσι σήμερα ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑ στην Έλενα ότι κάθε μήνα θα αφιερώνω λίγο χρόνο και σε μένα (είτε για μια βόλτα, είτε για έναν καφέ, για μαλλιά, νύχια και ό,τι άλλο με "γεμίζει") και φέτος θα αλλάξω σελίδα και θα απαλλαγώ από όλαααα αυτά που με βαραίνουν με όποιο κόστος....γιατί κορίτσια αν η μανούλα δεν είναι καλά....δεν είναι και τα παιδιά μας καλά, σωστά;; (τουλάχιστον η δικιά μου κόρη με διαβάζει-ανοιχτό βιβλίο είμαι για εκείνην!).
Για την ώρα σας φιλώ....έχω πολύ τρέξιμο λέμεεεεεεε......

Happy birthday to me!!!!!

(και αν κάποιος προσπάθησε από το πρωί να μου χαλάσει την διάθεση, δεν τα κατάφερε!Αυτή είναι η μέρα μου και κανείς μα κανείς ΔΕΝ θα μου την χαλάσει!!!)

Stay tuned,

Elena